BOZKIRIN TEZENESİ NEŞET ERTAŞ !

Babasıyla beraber gurbetlikte o düğün bu düğün demeden yıllarca babasının ve kendisinin besteledikleri bozlakları, adım adım anadolunun bağrına işlediler. İstanbul da keşfedildiğinde plak yapmak için yapımcılar onu sömürmekten başka birşey yapmadı, yılmadı didindi, bu ülkede yaşayan her insanın  aklına iğne gibi işledi türkülerini, kimseye magazin malzemesi olarak büyümeyi değil gönül bağında yükselerek tanınmayı seçti.

Neydi biliyor musunuz beni isyan noktasına getiren durum, yaşam hayatı boyunca reyting malzemesi olmamış bir kere bile magazin programlarında ne konserini ne adını duyduğumuz üstad, ölüm haberi video şeklinde hazırlanmış, her sabah programının ekranlarında yer alıyor. Yaşarken rant elde edemedikleri adamın ölüsünün daha çok değer kazanacağını zannedip duygusal bir kaç tane türküsü eşliğinde resimlerini döndürmek içlerindeki vefasızlığın vefasını göstermek, tıpkı aşık veysel gibi, muzaffer sarısözen gibi, karacaoğlan gibi, pir sultan abdal gibi, erzurumlu emrah gibi, aşık mahsuni şerif gibi, yaşarken kıymeti bilinmeyip öldüğünde efsaneleşen dillerden düşmeyenlerin arasına gönderdik büyük üstadı. Galiba milli karakterimizdi bu, yaşarken yermek, öldüğünde ise ego tatmini için göğe çıkarmak. Bir kaçtane kaldı halk ozanımız onları da hala saçma sapan programlara çıkarmak için çaba sarfedenlere sözüm, onlarda gittikten sonra bir albüm popüler müzik, bir albüm halk müziği çıkaranları dinlemeye muhtaç kalıcaksınız, size küfreden aşağılayan sadece 10 kelimelik şarkıları dinlemeye ve kandırılmaya muhtaçsınız. Sanatçı denilen kelime, parayı bastırıp albüm yapanlara yakışıyorsa, halk ozanlarımız sanatçı değil ilahtır benim gözümde.

Ah şu yalan dünyada, gönül bağımızı dağlayıp gittin, zülüf dökülmüş yüzüne hasret kalacağız, yazımızı kışa çevirdin viran eyledin gönlümüzü bozkırın tezenesi ORADA GÖRÜŞMEK ÜZERE HOŞÇAKAL....